Midnight Bloom

ก่อการ บุปผาวัฏฏ์ เริ่มต้นด้วยคำถามถึงการหายตัวไปของพ่อ แต่กลับพบความตายของพ่อปรากฎในฝันคืนหนึ่ง หลังจากนั้นความจริงก็ยืนยันกับเขาว่า พ่อตายแล้ว

ร่างของ ชัชชาญ บุปผาวัลย์ หรือ ‘สหายภูชนะ’ อดีตนักเคลื่อนไหวที่ลี้ภัยทางการเมืองหลังรัฐประหารในปี 2557 ปรากฏขึ้นในเดือนธันวาคม 2561 ศพลอยขึ้นจากแม่น้ำโขงที่บ้านเกิดจังหวัดนครพนม ราวกับกลับมาจากเดินทางไกลหลังจากบ้านไปนานหลายปี ศพของเขาถูกผ่าท้อง ถ่วงด้วยแท่งปูน ราวกับมีใครบางคนพยายามฝังความลับไว้ใต้ผืนน้ำ แต่ความจริงไม่จม

การตามหาความจริงของลูกชายเริ่มต้นขึ้น ไม่ใช่เพื่อชี้ตัวฆาตกร เพราะแม้วันนี้จะไม่มีใครถูกลงโทษ เขากลับพบสิ่งอื่นที่เจ็บปวดกว่า — รอยร้าวบางๆ ในความสัมพันธ์ระหว่างเขากับพ่อ ร่องรอยของความไม่เข้าใจ ความเงียบที่ไม่เคยถูกพูดถึงในชีวิตของทั้งสอง

สารคดีเรื่องนี้ไม่ใช่แค่การสืบหาความจริงเกี่ยวกับความตายของชายคนหนึ่ง แต่เป็นบทสนทนาข้ามกาลเวลา ระหว่างพ่อผู้ล่วงลับกับลูกชายผู้ยังมีชีวิต ผ่านความทรงจำ ความฝัน และเสียงของอดีตที่ยังดังก้องในปัจจุบัน

ในความฝันยามค่ำคืน ก่อการเฝ้ารอเสียงของพ่อเหมือนเสียงกระซิบของผียามเที่ยงคืน เขาบอกกับผู้กำกับสารคดีเรื่องนี้ว่า อยากเจอพ่ออีกสักครั้ง และถ้ามีโอกาสนั้น เขาจะถามถึงความจริงที่ยังไม่มีคำตอบ ทั้งเรื่องความตายของพ่อ และชีวิตที่เชื่อมโยงระหว่างพ่อกับลูก

Director’s Statement :

ผมพบ ก่อการ บุปผาวัฏฏ์ ครั้งแรกในเดือนสิงหาคม 2023 ระหว่างงานรำลึกถึง วันเฉลิม สัตย์ศักดิ์สิทธิ์ ผู้ลี้ภัยทางการเมืองที่ถูกบังคับให้สูญหายในกัมพูชา วันนั้นก่อการกับน้องชายขึ้นแสดงสแตนด์อัพคอเมดี้ มันไม่ใช่การเล่นตลกเพื่อให้หัวเราะ หากแต่ เป็นการเย้ยหยันความเศร้าอย่างกล้าหาญ ภาพนั้นติดอยู่ในใจผม และรู้ทันทีว่าผมอยากเล่าเรื่องของเขา

หลังจบงาน ผมเดินเข้าไปแนะนำตัวเองและขอเบอร์ติดต่อของก่อการ ผมอยากเล่าเรื่องราวของเขาในโปรเจ็กต์ที่ผมกำลังทำอยู่ ฉันจะฝันถึงเธอ (The Sky Will See The Moon) ซึ่งพยายามสำรวจบาดแผลและชีวิตของผู้คนผ่านความฝันในยามค่ำคืน

เรื่องราวของก่อการได้รับความสนใจจากสื่อหลังจากการเสียชีวิตของสหายภูชนะ หรือ ชัชชาญ บุปผาวัลย์ เหตุการณ์นั้นก่อให้เกิดความสะเทือนใจและความเห็นอกเห็นใจในชะตากรรมของมนุษย์ ขณะเดียวกันก็สะท้อนด้านอัปลักษณ์และสถานการณ์อันเลวร้ายของเสรีภาพในการแสดงออกของประเทศไทย

Midnight Bloom เป็นส่วนหนึ่งของ ฉันจะฝันถึงเธอ แต่ก็มีชีวิตและตัวตนของมันเอง เป็นเหมือนดอกไม้ค่อยๆ เบ่งบานในที่หรุบแสง

ในช่วงที่ทำ Midnight Bloom ผมกำลังบูรณะรถกระบะของพ่อผู้ล่วงลับ มันถูกจอดทิ้งไว้นานถึง 11 ปี ระหว่างที่ซ่อมรถ ความทรงจำในรถคันนี้ค่อยๆ ปรากฏขึ้น ผมจำได้ว่าพ่อพาผมนั่งรถคันนี้เดินทางฝ่าความมืดของกลางคืนไปฉายหนังกลางแปลงตามหมู่บ้านต่างๆ อดีตเดินทางมาพร้อมกับลำแสงปรากฎขึ้นจากที่ไกลโพ้น คล้ายแสงจากเคลื่องฉายหนัง ให้เราได้นั่งพินิจพิจารณาเรื่องราวท่ามกลางความเงียบและมืดของโรงภาพยนตร์

ผมมักใช้เวลาตั้งแต่ย่ำรุ่งในการตัดต่อ Midnight Bloom ซึ่งเปรียบเสมือนรอยต่อของการหลับและการตื่น บางขณะก็ทำให้สงสัยว่าผมกำลังเล่าเรื่องราวระหว่างก่อการกับพ่อ หรือเรื่องราวระหว่างผมกับพ่อกันแน่