
หนึ่งในหนังทดลองยุคแรกของอภิชาติพงศ์ที่ทำระหว่างเรียนที่ชิคาโก สร้างจากบทสนทนาทางโทรศัพท์ระหว่างเขากับแม่ที่อยู่ขอนแก่น อภิชาติพงศ์นำภาพถ่ายเก่าของแม่สมัยยังสาวมาซ้อนกับภาพในอพาร์ตเมนต์ของเขาที่ชิคาโก
ภาพของแม่ไม่ได้เป็นเพียงแค่การย้อนนึกถึงความทรงจำ หากยังสื่อถึงความคิดถึงอย่างลึกซึ้งของเขาต่อเธอ ภาพที่ทับซ้อนกันเชื่อมโยงหลายมิติของชีวิตเข้าไว้ด้วยกันทั้งบ้านเกิดกับต่างแดน อดีตกับปัจจุบัน ความจริงกับความทรงจำ